Historia SLU

Jest 1993 rok, kiedy dwóch przyjaciół z obskurnej poznańskiej dzielnicy, postanawiają robić razem muzykę która jest w Polsce jedynie niewielu znaną nowinką. Silna fascynacja hip-hopem sprawia, że Peji i Icemanowi bardzo szybko przestaje wystarczać samo słuchanie rapu. Wspólnie zakładają zespół Slums Attack, który za kilka lat ma stać się legendą. Peja od samego początku swojej działalności jest wielkim mentorem docierania do korzeni kultury hiphopowej. W niemal każdym wywiadzie podkreśla, jak ważna jest znajomość legendarnych twórców rapu i zapoznawania się z tematem krok po kroku.

Pierwszym momentem przełomowym w działalności zespołu jest udział w kawałku "Anty" poznańskiego Nagłego Ataku Spawacza. Ostry w swej wymowie utwór, początkowo nie ma ujrzeć światła dziennego, jednakże Krzysztof Kozak, właściciel Kopalni PH (późniejszego RRX) decyduje inaczej i już wkrótce wydany przez niego kawałek staje się hitem podwórek. Choć wszystko dzieje się w zasadzie bez udziału Slums Attack, zespół wykorzystuje dobrą passę i 1995 roku wydaje pierwszą płytę. Krążek przechodzi do historii poznańskiej muzyki jako mocno westcoastowy, pełen ostrych, bezkompromisowych tekstów. W tym samym roku ma miejsce wydarzenie które wszyscy pamiętamy do dziś: Peja występuje u boku Ice-T na festiwalu Malboro Rock in w Sopocie. W 1996 roku zespół wypuszcza również singiel "Mordercy".

Rok później przychodzi kolej na drugą płytę. "Zwykła Codzienność" (wyd. RRX) jest mniej "gangsterska" i bardziej osadzona w realiach życia na ulicy. Jest to kolejny etap rozwoju dwóch poznańskich artystów, którzy już w tym czasie wypracowują swój własny, charakterystyczny styl, z którym Poznań miał być identyfikowany przez najbliższe lata. Widać tutaj wyraźny rozwój Peji, który zaczyna robić rap zaangażowany. Iceman, który udziela się na krążku nieco mniej niż Peja, powoli odsuwa się od zespołu, aż w końcu ogłasza, iż kończy działalność pod nazwą Slums Attack. Płyta którą promuje kawałek "Czas Przemija" zostaje nominowana do Fryderyka 97'.

Iceman mimo "rozwodu" z Peją nie zawiesza działalności muzycznej - zamieszcza swój kawałek "Iceman Atakuje" na składance "Robię Swoje" oraz jest mentorem grupy ESFA ze Słupska. Wkrótce wydaje również zina z Peją, nagrywa kolejny solowy kawałek "Iceman Atakuje 2" na składankę Klanu i zapowiada na najbliższą przyszłość własną solówkę.

W tym czasie Peja w kwestii muzycznej rusza pełną parą. Nagrywa pierwsze kawałki na nową płytę oraz współpracuje z Klanem - pierwszym polskim pismem w pełni poświęconym kulturze hiphopowej. Na Targach poznaje mistrza taekwondo, DJ Decksa, który w kwietniu 1998 roku zostaje oficjalnym członkiem zespołu Slums Attack. Peja zrywa stosunki ze swoim dotychczasowym wydawcą Krzysztofem Kozakiem i powierza losy swojej kolejnej płyty gnieźnieńskiemu Camey'owi, który zajmuje się również wspomnianą składanką "Robię Swoje". Pojawia się na niej Peja wraz z kawałkiem "Musisz Uwierzyć" oraz jego bliscy muzyczni współpracownicy Meditop oraz Lamzas czyli ratajskie Da Blaze z utworami "Słodycz Dla Cukierka" oraz "Jedna Miłość" (z płyty "Pierwszy Oddech"). Oprócz tego Peja bierze udział w składankach "Wspólna Scena" i "Znasz Zasady". W tym czasie powstaje również idea "Wschodnie czy Zachodnie?! Prodakszon" mająca zaznaczyć niezależny charakter wydawnictw Peji.

W marcu 1999 roku Slums Attack w nowym składzie wydaje płytę "Całkiem Nowe Oblicze". Jak wskazuje sam tytuł, Peja pokazuje nową muzyczną i liryczną twarz. Klimat bitów jest bardziej eastcoastowy, a teksy raczej wyważone, pełne przemyśleń i inspiracji. Na płycie pojawiają się również wspomniani już Da Blaze oraz Fiflack (Senne Oko) i Mientha czyli Anymaniakh. Ich wspólny kawałek "Tak Ma Być" staje się jednym z najbardziej kultowych ratajskich utworów. Wkrótce łączą swoje siły w projekcie Lutawhuiklik. Wspólnie jeżdżą na koncerty, których coraz częściej główną atrakcją jest Slums Attack. Po premierze Peja nagrywa jeszcze kilka numerów które mają ukazać się pod nazwą "Z Archiwum Polskiego Bitu" do czego nigdy nie dochodzi. Fani dostają jednak w swoje ręce inną ciekawą produkcję spod szyldu "Wschodnie czy Zachodnie..." - pierwszy Mixtape Decksa "Decks Rappa Attack - Odsłona Pierwsza", "Remixy 99' Otrzuty" oraz wspomniany już "Pierwszy Oddech" Da Blaze.

W 2000 roku przychodzi czas na kolejną płytę. "I nie zmienia się nic" powstaje w okresie kiedy współpraca Peji z Cameyem nie układa się już tak dobrze. Nagrywana jest na szybko, w nerwowej atmosferze, ale i tak według wielu jest mistrzowska. Czegoś jej jednak brakuje - najprawdopodobniej dobrej promocji, gdyż pod względem artystycznym jest absolutnie jedną z najlepszych polskich rapowych płyt w tym okresie.

Slums Attack coraz częściej jeżdżą na koncerty, prowadzą też cykliczne imprezy w Eskulapie. Peja występuje gościnnie na płytach Parafun i Tymona. Ważnym wydarzeniem jest wydanie przez zespół limitowanej wersji vinyli z instrumentami z płyty ,,Całkiem nowe oblicze" i ,,Remixy 99". W najbliższej przyszłości mają również ukazać się w tej samej formie ,,Całkiem Nowe Oblicze" oraz ,,I Nie Zmienia Się Nic". Wraz z rozwojem działalności zespołu oraz coraz większą ilością wyjazdów, stopniowo ociepla się atmosfera między Peją a resztą hip-hopowej sceny (szczególnie warszawskiej), która od czasów drugiej płyty była ogólnie znana jako zła. Ma to swoje odbicie między innymi w gościnnym występie WSZ i CNE na "I Nie Zmienia Się Nic".

Kolejnymi krokami są: udział Peji w pierwszym polskim hip-hopowym soundtracku "To My, Rugbiści" (kawałek "Dzielne Chłopaki") oraz wydanie przez Decksa drugiej części Mixtape'a. Bardzo ważnym etapem w działalności Peji jest udział w filmie "Blokersi", który obok wydania płyty "Na Legalu?" sprawia, iż jego dalsza kariera artystyczna rozwija się w błyskawicznym tempie, a muzyka Slums Attack przestaje być określana mianem undergroundu. Peja jest jednak rozczarowany formułą w jakiej został wydany obraz i po premierze ostro krytykuje reżysera Latkowskiego za jego posunięcia.

Podczas przygotowań do wydania wspomnianego albumu "Na Legalu" nie obywa się bez kłopotów. Po stracie pierwszej wersji nagrań, w szybkim tempie zaległy czas zostaje nadrobiony i pod koniec 2000 roku Slums Attack może dołączyć do swojej dyskografii kolejną pozycję - tym razem wypuszczoną pod egidą wytwórni T1. W nowej stajni promocja płyty wyglądała zupełnie inaczej. Pięć niezwykle trafionych teledysków które firmują "Na Legalu" spełniają swoje zadanie i już wkrótce Slums Attack należy do najbardziej popularnych i najlepiej zarabiających artystów hip-hopowych w Polsce. Warto zaznaczyć, iż po publikacji klipu "Jest Jedna Rzecz" płyta osiąga złotej, zaś teledysk do kawałka "Głucha Noc" Meditopem i Mienthą pomaga jej okryć się platyną. Zachęceni sukcesem, twórcy i wydawcy płyty postanawiają wydać reedycję płyty "Na Legalu +". W tamtym okresie Peja występuje na kilkunastu koncertach miesięcznie, w tym nawet kilku dziennie. Jego popularność nabiera szalonego tempa. Korzystają z tego poprzedni wydawcy Slums Attack - Krzysztof Kozak i Marcin Sierakowski, którzy są prawnymi właścicielami wcześniejszych nagrań. Wydają oni w 2002 roku kompilację kawałków S.A. "Uliczne Historie", której sami artyści nigdy nie uznali za oficjalny album.

Po Slums Attack, w 2003 roku Peja wydaje płytę z Wiśnią - raperem, którego poznał już w czasach słynnych spotkań na Placu Wolności. Wkrótce potem Wiśnia zaczyna regularnie wspierać Peję na koncertach, co owocuje najpierw wspólnym kawałkiem na płycie "I Nie Zmienia Się Nic" a następnie wspomnianym wspólnym krążkiem "Wspólne Zadanie" pod nazwą Ski Skład. Mimo iż pod krążkiem w rubryce "autor" podpisują się obaj raperzy, wielu uważa iż Peja dał tam z siebie o wiele więcej niż Wiśnia. W czasie kiedy Peja pochłonięty jest przygotowywaniem płyty z Wiśnią, Decks również nie próżnuje - bierze udział w kilku projektach, między innymi współpracuje z breakdance'ową grupą Cosmo City Crew, która wykorzystuje jego produkcje na zawodach (m .in. eliminacje do Battle of the Year w 2001 roku). Jednocześnie pojawia się idea studia La Bomba, gdzie ma nagrywać Slums Attack oraz blisko związani z nimi artyści. Tutaj ma powstać składanka "I Moje Miasto Złą Sławą Owiane" oraz drugi album grupy Da Blaze. Plany te jednak do dziś nie zostały ostatecznie zrealizowane. W tym samym roku Peja zostaje uznany za jednego, z najlepiej zarabiających polskich wykonawców muzycznych. Jego przychody z 2003 roku zostają ocenione na 700 tys. zł.

Równocześnie od dłuższego czasu trwa konflikt Peji z PDG, a szczególnie z Guralem i Kaczorem którzy w wywiadach oraz utworach zarzucają mu blokowanie ich artystycznej kariery. Peja również nie szczędzi im krytyki, czego szczególnym wyrazem jest opublikowanie kawałka "I Moje Miasto Złą Sławą Owiane", do którego zwerbował zespół Ascetoholiks, Meza, Owala oraz kolegów z Lutywhuiclick, stawiając ich tym samym w opozycji do ekipy PDG. Przyszłość wkrótce miała pokazać, iż układ sił może się szybko zmienić, a przeciwnicy mogą szybko zająć miejsce kilku członków All Stars. Zanim to jednak nastąpi, Peja wspiera rozwój kariery młodszych kolegów po fachu, na czym szczególnie zyskują Mezo i Owal. Równocześnie Peja poznaje Remika którego wspiera w organizacji New Yorker Festiwal, gdzie Slums Attack występuje w roli największej gwiazdy. W tym czasie Remik zakłada wytwórnię UMC Records, która szybko staje się kuźnią młodych poznańskich talentów, jednakże w bliskiej przyszłości ma okryć się złą sławą. Peja coraz częściej krytykuje posunięcia UMC, co skutkuje napiętymi stosunkami między nim a całą załogą i artystami labelu. To wszystko sprawia, że All Stars traci dalszą rację bytu i pierwotne plany wydania wspólnej płyty spełzają na niczym.

Walentynki 2005 roku zapisują się w naszej pamięci nie tylko jako święto zakochanych, ale również jako dzień premiery jednej z najważniejszych polskich produkcji. Kolejną płytę Slums Attack - "Najlepszą Obroną Jest Atak" wydaje tym razem Fonografika. Krążek promuje kawałek "Życie Kurewskie", który w błyskawicznym tempie staje się hitem. NOJA wyraźnie ma być rozliczeniem Peji z jego przeszłością oraz wszystkimi przeciwnikami.

W 2006 roku Peja wydaje solówkę "Fturując", na którą zaprasza kilku ciekawych gości, między innymi zespół Sweet Noise. W listopadzie tego samego roku przychodzi czas na następną, mocną produkcję - "Szacunek Ludzi Ulicy". Płyta dopracowana w każdym szczególe - stylistycznie i muzycznie - jak zwykle spotyka się z pozytywnych odbiorem wiernych fanów i nie tylko. Peja nie zaprasza tutaj do współpracy żadnych gości i sam przyznaje że nie kontroluje już poznańskiego podziemia. Mijają tym samym bezpowrotnie czasy promowania młodych ekip jak w przypadku "Na Legalu?". Jedynym świeżym wykonawcą jakiemu pomaga Peja, jest Gandzior związany z ratajskim PC Parkiem. Gandi Ganda jeździ z Peją na większość koncertów jako jego wsparcie na scenie oraz zaprasza go na swoją debiutancką płytę "My, Ulica i Rap". Po raz kolejny zmienia się nieco tematyka tekstów Peji - mniej mówi o ulicy, a więcej o własnych refleksjach - słuchając go ma się odczucie, iż osiągnął kolejny stopień życiowej dojrzałości. Jej wyraźnym przejawem jest również ostateczne pogodzenie się z Killaz Group a tym samym z ekipą PDG, zwieńczone wspólnym koncertem, który wielu wspomina do dziś. Równocześnie Peja coraz wyraźniej staje się osobą publiczną, co ma swój wydźwięk w udziale w kilku komercyjnych programach telewizyjnych, między innymi udziela wywiadu Kubie Wojewódzkiemu siedząc obok Cezarego Pazury. Po roku intensywnej pracy w studiach i na koncertach (w tym na Wyspach Brytyjskich i w USA), w maju 2008 roku Slums Attack z ogromnym rozmachem świętuje swoje piętnastolecie istnienia w poznańskiej Arenie.

Obecnie w przygotowaniu jest kolejna solówka Rycha Peji pt. "Styl Życia Gnoja". Czekając na płytę Peji możemy oceniać jego muzyczną formę słuchając koncertów i gościnnych występów oraz obserwując pierwszy poważny od dłuższego czasu beef z Żuromem. Jednocześnie czekamy na kolejny, czwarty już mixtape Decksa, który ma się ukazać już we wrześniu 2008 roku.

Źródło: www.pejaslumsattack.pl